Yaşamaz dediler, Türkiye'nin ilk kadın otobüs şoförü oldu!

1 yıl ko­ma­da, 2 yıl ya­ta­ğa ba­ğım­lı ya­şa­yan Yaman için "ya­şa­maz" de­di­ler ama Tür­ki­ye'nin ilk kadın oto­büs şo­fö­rü oldu.

    İstan­bul'da ya­şa­yan Ri­ze­li Buket Yaman(33), 16 ya­şın­da gö­rü­cü usulü ev­li­lik yaptı. Eşi­nin aile­siy­le bir­lik­te ya­şa­yan lise öğ­re­ni­mi­ni de ya­rı­da bı­ra­kan Buket, hem dayak yedi hem de iş­ken­ce gördü. 3 aylık ha­mi­ley­ken, ko­ca­sı Uk­ray­na­lı bir kadın ile bir­lik­te ya­şa­ma­ya baş­la­ya­rak evi terk etti. Uzun süre eşin­den hiç­bir haber ala­ma­yan Buket, ko­ca­sı­nın yo­lu­nu uzun süre bek­le­di ancak dön­me­di. Bir süre sonra ço­cu­ğu­nu al­dı­rıl­ma­sı is­te­ni­len ve kapı önüne ko­nu­lan Buket Yaman, baba evine döndü. Kalp atış­la­rı­nı duy­du­ğu be­be­ği­ni do­ğur­mak­tan vaz­geç­me­yen genç kadın, oğlu Yunus'u ku­ca­ğı­na aldı. Her­ke­sin do­ğu­ma eşiy­le git­ti­ği­ni gören ba­ba­sı ve ağa­be­yi ile do­ğu­ma git­me­si içine otu­ran Buket'in do­ğum­dan sonra psi­ko­lo­ji bo­zul­du. Sü­rek­li oğ­lu­nun ba­ba­sız bü­yü­ye­ce­ği­ni dü­şü­nen genç kadın, 19 ya­şın­day­ken kendi an­la­tı­mıy­la "bir ca­hil­lik" ya­pa­rak İstan­bul'da aile­siy­le bir­lik­te ya­şa­dı­ğı ev­le­ri­nin 6'ncı ka­tın­dan at­la­ya­rak in­ti­har et­me­ye ça­lış­tı.
1 YIL KO­MA­DA 2 YIL YA­TA­ĞA BA­ĞIM­LI YA­ŞA­DI
    Kal­dı­rıl­dı­ğı has­ta­ne­de yoğun ba­kı­ma alı­nan kadın için dok­tor­lar "ya­şa­maz" dedi. Ka­de­re inat ya­şa­ma tu­tun­ma­ya ça­lı­şan Buket, 1 yıl kal­dı­ğı ko­ma­dan gö­zü­nü aç­tı­ğı­na 1 ya­şı­na gelen oğ­lu­nu gördü. Oğ­luy­la bir­lik­te emek­le­me­yi öğ­re­nen Buket, iki yıl ya­ta­ğa ba­ğım­lı ya­şa­dı. Vü­cu­du­nun büyük bö­lü­mün­de kı­rık­lar olu­şan Buket, bu sü­reç­te 27 ame­li­yat ge­çir­di. Vü­cu­du­na 140 adet pla­tin ta­kıl­dı. 20 ya­şın­da gö­zü­nü ye­ni­den ha­ya­ta açan 21 ya­şın­da ise yü­rü­me­ye baş­la­yan Buket, her­şe­ye rağ­men oğlu için ha­ya­ta sım­sı­kı sa­rıl­ma­ya karar verdi.
İŞE BAŞ­LA­DI, BU KEZ KOLON KAN­SERİNE YA­KA­LAN­DI
    Ça­lış­ma­ya karar veren genç kadın, bir oto­mo­bil ta­mir­ha­ne­si­nin mu­ha­se­be bö­lü­mün­de işe girdi. 2 yıl bo­yun­ca ya­ta­ğa ba­ğım­lı kal­dı­ğı için ba­ğır­sak sis­te­mi çöken bir çocuk an­ne­si, bu kez kolon kan­se­ri­ne ya­ka­lan­dı­ğı­nı öğ­ren­di. Kan­ser te­da­vi sü­re­cin­de ise iş­ye­rin­den izin almak artık sorun ol­muş­tu. İşye­ri­nin kar­şı­sın­da bu­lu­nan taksi du­ra­ğı­nı gören Buket "neden ol­ma­sı" di­ye­rek ge­ce­le­ri taksi şo­för­lü­ğü yap­mak is­te­di­ği­ni söy­le­di. Eh­li­ye­ti­nin ol­ma­dı­ğı­nı giz­le­yen, o dönem taksi şo­för­le­ri­ne bel­ge­de so­rul­ma­dı­ğı için genç kadın di­rek­si­yo­na geçti.
İKİ KERE GASP EDİLDİ
    Ak­şa­mü­ze­ri saat 17.00'de işe baş­la­yan Buket, sabah 05.00'a kadar İstan­bul so­kak­la­rın­da di­rek­si­yon sal­la­dı. Tam 7 yıl bo­yun­ca gece ça­lı­şan Buket, gün­düz­le­ri de kan­ser te­da­vi­si­ni yap­tır­dı. Taksi şo­för­lü­ğün­de iki kez de gasp edil­di. Bir kez si­lah­la bir kez de bıçak zo­ruy­la pa­ra­sı alın­dı. Ama o yıl­ma­dan işine dört elle sa­rıl­dı. Ça­lı­şır­ken eh­li­ye­ti­ni alan, du­ra­ğın en eski usta şo­fö­rü ha­li­ne gelen Buket, te­da­vi es­na­sın­da boy­nun­dan ma­may­la bes­len­di. Tak­si­ci­li­ğin st­re­si­ni de artık bün­ye­si kal­dı­ra­ma­ya genç kadın, bir süre per­so­nel ser­vi­si kul­lan­dı. Bu sı­ra­da tır eh­li­ye­ti ve SRC bel­ge­si alan kadın, tır şo­för­lü­ğü­nü baş­la­dı. An­tal­ya-İstan­bul Bay­ram­pa­şa ara­sın­da sebze ta­şı­ma­ya baş­la­yan Buket Yaman, "pat­ro­num çok iyiy­di. Kız­la­rı gibi ol­muş­tum. İzin ala­bi­li­yor­dum, te­da­vi­le­ri­mi ola­bi­li­yor­dum. Pat­ro­num tırı satıp, emek­li ol­duk­la­rı için köye yer­leş­me­ye karar ver­miş­ti. Tırı sat­tı­lar, benim de tır se­rü­ve­nim bu­ra­da bitti. İkinci ha­ya­tım­da­ki ikin­ci şan­sı­mı mu­hak­kak de­ğer­len­dir­me­li­yim diye dü­şün­düm. Yep­ye­ni bir sayfa açmak is­ti­yor­dum. Tak­si­ci­ler psi­ki­yat­ri gi­biy­di. Her­kes­le ko­nu­şu­yor­du Bir­çok in­sa­nı ta­nı­ma fır­sa­tım oldu. Çok insan ta­nı­dım. Bir anda oto­büs şo­fö­rü ol­ma­ya karar ver­dim" dedi.
"ÇİRKİN KAP­TAN" 4 YIL­DIR OTO­BÜS DİREKSİYO­NUN­DA YOL­LAR­DA
    İnsan­la­ra örnek olmak ve umut olmak is­te­di­ği­ni be­lir­ten Buket Yaman, "4 yıl önce oto­büs şo­för­lü­ğü­ne baş­la­dım. Tam oto­ga­ra gel­di­ğim­de in­san­la­rın bir­bi­ri­ne ka­vuş­ma­sı­na şahit olu­yo­rum. Bu beni çok mutlu edi­yor. Din­le­me­yi yol gös­ter­me­yi se­vi­yo­rum. Başta oto­büs şo­för­lü­ğü­ne baş­la­ya­cak­tım kimse iş ver­me­di. Ka­dı­na kimse oto­büs ema­net is­te­mi­yor­du. Ama işe baş­la­dık­tan sonra baş­vur­du­ğum diğer fir­ma­lar­dan da tek­lif al­ma­ya baş­la­dı. Artık oto­bü­sü­mün pla­ka­sı­nı her­kes bi­li­yor. Mak­yaj yap­ma­dı­ğım için "Çir­kin Kap­tan" la­ka­bı tak­tı­lar. Ayın za­man­da sos­yal med­ya­da da bu isim­le bir he­sa­bım var. 100 bini aşkın ta­kip­çim var.
"OTO­BÜS­TE HER­KES KEMER TA­KI­YOR"
    Ken­di­si­ni di­rek­si­yon­da gö­ren­ler çok şa­şır­dı­ğı­nı an­la­tan Buket Yaman "Oto­ga­ra eşiy­le ço­cuk­la­rıy­la gelip beni gör­mek is­te­yen­ler olu­yor. Oto­bü­se ilk bi­nen­ler di­rek­si­yon­da beni gö­rü­yor­lar. Bir ka­dı­nın oto­bü­sü nasıl sü­re­ce­ğin­den en­di­şe eden­ler olu­yor. En gü­ze­li kor­kuy­la da olsa bütün yol­cu­lar em­ni­yet ke­me­ri­ni bağ­lı­yor. Yol­cu­luk baş­la­dık­tan sonra ise şaş­kın ba­kış­lar­la bütün yol­cu­lar ay­na­dan beni iz­li­yor. Gece uyu­ma­yan­lar bile olu­yor.
"PA­PAT­YA BUKETİ" KİTABI YA­KIN­DA RAF­LAR­DA
    En büyük sır­rı­nın ha­ya­ta ikin­ci kez baş­la­mak ol­du­ğu­nu an­la­tan Buket Yaman, ha­ya­tı­nı da kitap ha­li­ne ge­tir­di. En büyük des­tek­çi­si­nin 13 ya­şın­da­ki oğlu Yunus ol­du­ğu­nu an­la­tan Buket Yaman, "tüm ha­ya­tı­mı kitap ha­li­ne ge­tir­dim. Ay­lar­ca has­ta­ne­de ya­tar­ken yaz­dım ço­ğu­nu. Ki­ta­bı­mın ismi Pa­pat­ya Bu­ke­ti. Bunun da bir hi­ka­ye­si var. Yoğun ba­kım­da uyan­dı­ğın­da avu­cu­mu aça­ma­mış­lar. Avu­cu­mu bir yıl sonra aç­tık­la­rın­da pa­pat­ya vardı. O pa­pat­ya­yı kim koydu bil­mi­yo­rum. Ki­ta­bı­mın adı da Pa­pat­ya Bu­ke­ti. Kitap şu an baskı sü­re­cin­de Eylül'de pi­ya­sa­da ola­cak. Son 3 yıl­dır nor­mal ya­şı­yo­rum. En büyük ha­ya­lim yü­rü­mek­ti.
    Be­lim­den aşa­ğı­sı­nı his­set­mi­yor­dum. İkinci bir ha­ya­tı dü­şün­mü­yor­dum bile. Şim­di­ki en büyük ha­ya­lim oğ­lu­mun iyi bir eği­tim alıp üni­ver­si­te­den mezun ol­ma­dı­ğı­nı gör­mek"
"ARAÇ­TA BİR SORUN VARSA SEFERİ ERTELİYORUM"
    Son dö­nem­de ya­şa­nan oto­büs ka­za­la­rı hak­kın­da ko­nu­şan Buket Yaman, mes­lek­taş­la­rı­na ses­len­di. Oto­büs di­rek­si­yo­nu­na geç­ti­ğin­de se­ven­le­ri ka­vuş­tur­mak için yola çık­tı­ğı­nı ve omuz­la­rın­da­ki yükün her zaman ak­lın­da ol­du­ğu­nu be­lir­ten Yaman, di­rek­si­yon­da al­dı­ğı ted­bir­le­ri de an­lat­tı. Sü­rü­cü kol­tu­ğu­na asla uy­ku­suz geç­me­di­ği­ni be­lir­ten Yaman, "Ba­zı­la­rı çay ve kahve ile uy­ku­su­nun açı­la­ca­ğı­nı dü­şü­nü­yor ama bu çok yan­lış. Ke­sin­lik­le hiç­bir fay­da­sı yok. En önem­li­si de dik­kat. Gözüm sü­rek­li yolda olu­yor ve başka hiç­bir şeyle meş­gul ol­mu­yo­rum. Araç­la­rın ba­kı­mı da çok önem­li. Her se­fer­den dö­nüş­te ken­dim oto­bü­sü kont­rol ede­rim. Eğer bir sorun varsa aracı ba­kı­ma gön­de­rip yola çık­mı­yo­rum. Se­fe­ri er­te­li­yo­rum. Bu sık sık ya­şa­dı­ğı­mız bir durum. So­nuç­ta bu kul­lan­dı­ğı­mız araç­lar sü­rek­li yolda. Eğer ara­cın fren sis­te­min­de ya da mo­to­run bir sorun varsa, hemen bir oto­büs ça­ğı­rıp yol­cu­la­rı ak­ta­rıp aracı ser­vi­se gö­tü­rü­rüm. 'Nasıl olsa yolum az kaldı' deyip devam et­mi­yo­rum. Mes­lek­taş­la­rı­mın da bu du­ru­ma dik­kat et­me­si­ni is­te­rim. Bu du­ru­mu ben çok kez ya­şa­dım. Yol­cu­la­rı başka oto­bü­se ak­ta­rıp, aracı ba­kı­ma gö­tür­düm. Ke­sin­lik­le mes­lek­taş­la­rı­mı­zın ufak bir arı­za­yı bile yok sayıp yola devam et­me­me­le­ri ge­re­ki­yor. Çünkü bu mes­lek ha­ta­yı asla kabul etmez"
MES­LEK­TAŞ­LA­RI­NA SES­LENDİ: LÜT­FEN
    Buket Yaman, "Ya­şa­nan oto­büs ka­za­la­rın­dan çok sa­yı­da va­tan­da­şı­mı­zı kay­bet­tik. Acı­mız çok büyük. Şe­hir­le­ra­ra­sı oto­büs şo­för­le­ri ola­rak so­rum­lu­lu­ğu­mu­zun far­kın­da­yım. Her se­fer­de 40 yolcu ta­şı­yo­ruz, in­san­la­rın can­la­rı bize ema­net. Mes­le­ki ola­rak ağır bir so­rum­lu­lu­ğu­muz var. Se­fer­ler­de çift şoför ola­rak yol­cu­luk ya­pı­yo­ruz. Mes­lek­taş­la­rı­mın çok dik­kat­li ol­ma­sı­nı is­te­rim. İşim zor, yü­kü­müz ağır ancak so­rum­lu­lu­ğu­mu­zu hiç­bir zaman unut­ma­ma­lı­yız. Se­ven­le­ri ka­vuş­tu­ra­lım der­ken, on­la­rın ha­ya­tı­na mal ol­ma­ya­lım. Bütün şoför mes­lek­taş­la­rı­mı uya­rı­yo­rum, lüt­fen ku­ral­la­ra uya­lım"
      

Ha­ber-Fo­to: Halit Turan