Kuvayi Milliye'nin Kılıçreis Dursun Kaptan'ı da Rizeli

Ri­ze­li Ku­va­yi Mil­li­ye Kah­ra­man­la­rı afi­şi­mi­zin 4.bas­kı­sı ya­pıl­dı. Ancak henüz eli­mi­ze ulaş­ma­dan 5.ba­sı­ma ko­ya­ca­ğı­mız bir isim daha çıktı kar­şı­mı­za. As­lın­da onu İpsiz Recep Emice'nin çe­te­sin­den, Zon­gul­dak çev­re­sin­de ver­dik­le­ri mü­ca­de­le­ler­den çok iyi bi­li­yo­ruz da, Ri­ze­li ol­du­ğu pek bil­mi­yo­ruz.
İzmir'de ya­şa­yan to­run­la­rın­dan yazar Orhan Be­şik­çi bana bel­ge­le­ri­ni gön­der­di. Anne ta­ra­fın­dan de­de­si olur. Ona Kı­lıç­re­is so­ya­dı­nı Ata­türk verdi, Ma­dal­ya­sı var. Aslen Rize Yağ­lı­taş (Ka­me­nit) ma­hal­le­sin­den­dir.
Kı­lıç­re­is Dur­sun Kap­tan'ın aile so­ya­dı­nın Kö­se­oğ­lu ol­du­ğu­nu da yeni öğ­ren­dim. Ma­ta­ra­cı Meh­met Efen­di­nin Fa­di­me adlı kız­kar­de­şi­nin oğlu ol­du­ğu­nu da. Fa­di­me Hanım Ata­türk'e sof­ra­lar do­na­tan çok ma­ha­ret­le­ri olan bir ha­nım­dı, kız­kar­de­şi Cev­ri­ye, kom­şu­la­rı Vic­dan… O sof­ra­lar bizim bu­ra­lar­da halen an­la­tı­lır. Am­ca­la­rım git­miş­ler Ata­türk'ün elini öp­me­ye ve hatta, orada acık­mış dav­ran­ma­sın­lar diye evde ka­rın­la­rı­nı do­yu­rup öyle git­miş­ler.
Demek ki Ri­ze­li Kuv­va­cı­la­rın Afi­şi­ne 5.bas­kı­da Yağ­lı­taş (Ka­me­nit) Ma­hal­le­sin­den Reis Dur­sun Kap­tan Kı­lıç­re­is (Kö­se­oğ­lu) adını ek­le­ye­ce­ğiz.
Bu bil­gi­le­re kı­zı­mız Sedef Tir­ya­ki ile oğ­lu­muz Le­vent Tüy­süz'ü nişan eder­ken güzel bir te­sa­düf­le ulaş­tım. Le­vent, anne ta­ra­fın­dan ar­ma­tör kuv­va­cı­lar­la dolu Ta­vi­loğ­lu to­ru­nu­dur, Sedef de aynı şe­kil­de, İpsiz Recep'in sağ kolu Ze­ke­ria Tir­ya­ki'nin to­ru­nu­dur.
İki aile ara­sın­da ya­pı­lan bu ni­şan­da bir gü­zel­lik daha ya­şa­dık; Ku­va­yi Mil­li­ye'nin Ri­ze­li iki ayrı Dur­sun Kap­tan'ının to­run­la­rı da ara­mız­day­dı.
Tir­ya­ki Dur­sun Kap­tan'ın to­ru­nu Sü­ley­man Tir­ya­ki ile Kı­lıç­re­is Dur­sun Kap­tan'ın to­ru­nu Canan Tüy­süz ara­mız­da­lar­dı.
Böyle gü­zel­lik­ler her zaman nasip olmaz di­ye­ce­ğim ama bu öyle çok da te­sa­düf değil, bu­ra­sı Rize, bu­ra­sı gazi de­de­le­ri­mi­zin bir­bi­ri­ne kız alıp ve­re­rek sağ­lam ak­ra­ba­lık­lar kur­duk­la­rı yer­dir.
Ör­ne­ğin bizim sa­hil­den arka köy­ler­den bi­ri­ne kız­kar­de­şi­ni gelin verir Ze­ke­ri­ya dede, cep­he­de bir­lik­te omuz omuza sa­vaş­tı­ğı silah ar­ka­da­şı­dır o uzak köy­de­ki de­li­kan­lı.
"Ben köye değil adama kız­kar­de­şi­mi ve­ri­yo­rum" demiş.
Kendi kı­zı­nı Fener'deki silah ar­ka­da­şı­nın oğ­lu­na ver­miş, onun kı­zı­nı kendi oğ­lu­na almış, vb. Afiş ça­lış­mam sı­ra­sın­da böyle ev­li­lik­ler­le çok kar­şı­laş­tım.
Şimdi yüz yıl sonra, bu ge­le­nek Sedef ile Le­vent'in ni­şa­nın­da devam edi­yor, bunu gör­mek beni çok he­ye­can­lan­dır­dı.
Nişan he­di­ye­si bir atma türkü ha­zır­la­mış­tım, tam da bu ko­nu­yu iş­le­miş­tim, ye­ri­ni buldu.
Nişan he­di­ye­mi türkü ola­rak söy­le­dik­ten sonra ka­ğı­dı­nı da­ma­dın ce­bi­ne koy­dum, to­run­la­rı­na oku­mak nasip olsun.