Fatih Sultan Mehmet Hazretleri bir gün saraydan çıkıp ata bineceği sırada, bir kalender yanına gelerek sadaka ister. Padişah bir altın verir. Dilenci:
-Padişahım, ben senin kardeşin olayım da, sen bir altın veresin, bu insafa sığar mı? der.
Fatih sorar;
-Neden benim kardeşim oluyorsun?
-Adem evladı değil miyiz? der dilenci.
Padişah kulağına doğru yaklaşır; Sen bu altını al git. Eğer öteki kardeşlerimiz duyacak olursa hissene bu kadar da düşmez.
İnsan, manevî faaliyetlerde; hizmette önde, ücrette arkada olmalıdır. En küçük bir şeyde, yaptığı hayrın hakkını aramamalıdır. Mükafat almaya değil, fedakarlık yapmaya koşmalıdır.
Hele, vicdanların tefessüh ettiği, nefislerin ıslahı için çalışanların maddeten gayet az ve zaif olduğu dönemlerde, 'Adem kardeşliği' gibi, 'Biz de içindeyiz' manasına gelen gereksiz bahanelerle değişik taleplere düşülmemelidir. Öyle bir paylaşımda çokları zararlı çıkacaktır. Zira herkesin o örf haneye neyiyle iştirak ettiği sual edilebilir? Kaynak: Mesele Denizi