Tarih boyunca pek çok buna benzer salgınlar olmuş.
İnsanoğlunun çare bulamadığı salgınlar toplumları ölüme götürmüş.
Bir asır kadar önce İspanyol Gribi olarak isimlendirilen salgının 100 milyona yakın insanın ölümüne sebep olmuş olduğu yazılı
kaynaklarda bulunuyor.
Yakın dönemdeAİDSvirüsü, Domuz gribi insanlığı olumsuz yönde çok etkilemişti. Günümüzdeki Covid-19 virüsü sebepleri ve sonuçları
itibarıyla diğerlerinden daha tehlikeli olurken Türkiye'de ve Dünyada can kaybı her gün devam ediyor.
Yaklaşık bir yıl önceye kadar dünyada mesafe kavramı, mesafe korkusu yoktu. Her yere her türlü taşıt ve araçla seyahatler serbestti.
Seyahatler sayesinde ekonomik ve sosyal hizmet sektörleri alabildiğince gelişmiş 5-7 yıldızlı oteller yurdumuzda bile hızla artmış ve
turizm hizmetine girmişti.
2020 Mart ayından sonra bütün dünya ile birlikte yurdumuzda da bana göre geçte kalınmış olsa çok radikal tedbirler alınmış.
Maske, Temizlik ve Sosyal mesafe virüs sayesinde hayatımızda yer aldı. Yıllar sonra maskeli insanların fotoğraflarını görecek nesil nasıl
duygular içinde olur bilemem.
Koca bir yılda sosyal hayat durmuş, ekonomi turizm vs. birçok sektör dibe vurmuştur. Dezenfekte malzemesi üreten dışında hiçbir
iş kolu ayakta kalmadı. Bir ara Rize'deki yerel Gazetelerim bile hafta bir gün sırayla basılır olmuştu. Sokağa çıkma yasakları, akşam
yasakları hayatımıza virüs sayesinde yer buldu. Binlerce çalışan Covid-19 sayesinde işsiz kaldı.
Yaylada, dağda, köyde, kasabada, şehirde insanlar artık tüm davranışlarını değiştirmiş veya değiştirmeye mecbur kalmış durumda.
Cenaze namazlar, definleri, taziye gelenekleri o kadar değişti ki, arkadaş, akraba ve kardeş cenazesine gidememek hayatımıza yerleşti.
Hasta ziyaretleri tamamen kalktı.
Aylarca Cuma Namazları kılınmaz olmuş. Camilerde vakit namazı kılınmadı. Daha sonra serbestleştiğinde sosyal mesafeli saf tutulması
kaydıyla seccadesini herkes kendi getirmesi kaydıyla izin verildi, safları sıklaştırın söylemini İmamlardan duymaz olduk artık.
Düğünler, nişanlar, kına geceleri ile horonlarımız o renkli görüntülerini kaybetmiş, neredeyse gençler evlenmekten vaz geçmiş durumdalar.
Arkadaşlıklar, dostluklar sanallaşmış, taziyeler, hayırlı olsunlar, komşuluklar telefon veya internet üzerinden sanal dünyaya kaydırılmış
durumda..
Ana sınıfından üniversiteye tüm eğitim ve öğretim faaliyeti gerçek dünyadan sanal dünyaya kaymış, çocuklar artık sanal dünyanın
esiri durumuna getirilmiş. Lokantalar, pastaneler, kahvehaneler, parklar,
eğlence yerleri kapatılmış. Sıkıntılı dönemde işsiz kalan ve borcunu ödeyemeyen vatandaş kredi almak için banka kapılarına yığılmış.
Evet, korona denilen illet insanları, toplumları öyle bir hizaya getirdi ki, tüm eski alışkanlıklarını bırakıp (mecburen) yeni hayata
alışmalarını sağladı. Köylere önem vermeyen insanlar bu süreçte köylü olarak yıllarca uğramadığı bağ bahçelerinde çalışmaya başlamış.
Artık istesek de, istemesek de maskeli hayatımız başlamış ve ne zaman sona ereceğini de bilmiyoruz.
